|
?:definition
|
-
Een stoornis van de motorische functie veroorzaakt door laesies of disfuncties van de extrapiramidale motoriek; kan zich presenteren als een hyperkinetisch-hypotone of als akinetisch-rigide aandoening. Geneesmiddelgenduceerde bewegingsstoornissen kunnen optreden in verband met een behandeling met levodopa of dopamine-agonisten of geneesmiddelen met eigenschappen van centrale dopamine-receptor antagonisten, anticholinergica, sommige anticonvulsiva en amfetaminen. Verdeeld in de 4 stoorniscomplexen die samenhangen met aandoeningen van de basale ganglia. o Acathisie: subjectieve gevoelens van rusteloosheid, objectieve tekenen van rusteloosheid of beide. o Dyskinesie: (met inbegrip van tardieve dyskinesie): onvrijwillige choreo-athetotische bewegingen doorgaans van het orofaciale gebied, de vingers en de tenen. Ook kunnen zich athetotische bewegingen van het hoofd, de hals en de heupen voordoen. o Dystonie: korte of langdurige contracties van de spieren die tot abnormale bewegingen of houdingen leiden, met inbegrip van oculogyrische crises, tongprotrusie, trismus, torticollis, laryngeale en faryngeale dystonieën en dystonische houdingen van de ledematen en de romp. o Parkinsonachtige voorvallen: trias van tremor in rust, stijfheid en bradykinesie die identiek kan lijken aan idiopathische ziekte van Parkinson. Andere parkinsonachtige kenmerken zijn bradyfrenie (vertraagd denken), buitensporige speekselafscheiding, kwijlen, schuifelende looppas, micrografie, hypofonie en verminderde houdingsreflexen.
|
![[This page as RDF]](https://research.tib.eu/covid-19/static/rdf-icon.gif){kind=icon}