?:definition
|
-
Dehydratie is een tekort aan lichaamswater veroorzaakt door onvoldoende inname van water of, veelvuldiger, verlies van overmatige hoeveelheden water en natrium via de nieren, het maag-darmstelsel of de huid. Bij waterdepletie kan het extracellulaire en/of intracellulaire volume betrokken zijn. Dehydratie is het gevolg van een abnormale inname van water (stoornis van de hypothalamus) of waterverlies via de nieren (diabetes insipidus).Hypernatriëmie (Na > 145 mmol/l) komt veel voor. Bij verlies van zowel water als natrium komen tachycardie, hypotensie en gewichtsverlies veelvuldig voor. Klinische bevindingen variëren naargelang de ernst van de dehydratie. Bij lichte dehydratie is de patiënt alert, is de capillaire refill 2 seconden of minder en zijn de slijmvliezen, tranen, ademhaling, bloeddruk, polsslag en huidturgor normaal. De ogen en fontanellen zien er normaal uit. De hartfrequentie is enigszins verhoogd en de urineafscheiding is verlaagd. Bij matige dehydratie zijn de patiënten lethargisch, is de capillaire refill 2 tot 4 seconden, zijn de slijmvliezen droog, tranen verminderd, ademhaling en hartfrequentie verhoogd, is de bloeddruk normaal (hoewel orthostase aanwezig is), is de polsslag zwak en herstelt de huidturgor zich slechts langzaam. De fontanellen kunnen ingezonken zijn, de ogen liggen diep in de kassen en er is oligurie aanwezig. Bij ernstige dehydratie: obtundatie van patiënt, capillaire refill van meer dan 4 seconden, extremiteiten koel, slijmvliezen uitgedroogd of gebarsten, tranen afwezig, ademhalingsfrequentie verhoogd, hyperpneu, tachycardie, bloeddruk verlaagd, polsslag zwak of onvoelbaar, huidturgor verhoogd met tentvorming. Fontanellen zijn ingezonken, ogen liggen diep in de oogkassen en oligurie/anurie is aanwezig.
|